Mr.Virus ၏ ကိုယ္တိုင္ေရး ကဗ်ာမ်ား

တခါတေလ ဘ၀ကို မွန္ခံၾကည္႔လိုက္တယ္

ေနာက္မွာေပၚတဲ့အရိပ္က အိပ္မက္ဆိုးေတြနဲ႔မ်ိဳးပြားခြင့္ရလို႔

ရွင္သန္မွုျဖစ္စဥ္မွာ ယုတၱိေဗဒသခၤါရျဖစ္ေနသလိုပဲ

လိင္မွုဆိုင္ရာ၀ိေသသေတြထူးကဲလို႔

ခံစားခ်က္ေတြမွာ လိင္စိတ္နဲ႔ မကြဲဘူး

သူမွန္တယ္..

သူမွန္ပါတယ္၊အသိတရားကြာဟမွုက သူမွန္ပါတယ္

ခက္တာက ကၽြန္ေတာ့္မွာလဲ အမွန္ေတြရွိေနတယ္

တာစံုကေန ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာအမွန္တရားတစ္ခုဆီအေရာက္ေျပးတယ္

အခ်ိန္ကလြဲလို႔ သာမန္ပစၥည္းေတြအကုန္ခၽြတ္ယြင္းသြားတယ္

စိတ္ကူးအိပ္မက္ထက္ ခက္ခဲတဲ့ေလာကႀကီးလဲ

ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေအာက္မွာ အလိုလိုမွန္ေနတယ္

ဟိုဘက္လွည္႔ထြက္သြားရင္ေကာင္းမလား

တစ္ခုခုပဲ ေကာက္၀ါးလိုက္ရမလား

၀ါးတားတားလုပ္ေနလိုက္တာေကာင္းမလား

ဒါေပမယ့္...အဲသလိုမဟုတ္သလိုနဲ႔...ဟုတ္သေယာင္ေယာင္ဟုတ္ေနျပန္ေရာ

မွန္သေယာင္ေယာင္မွန္ေနျပန္ေရာ

မွန္လြန္းလို႔ဘာသာျပန္ရေတာင္ခက္ေနတာမ်ား

လမ္းေတြလြဲ ဖတ္စင္ကြဲထြက္ကုန္ၾကတယ္

ေလာကျပင္တစ္ခုလံုး အမွန္တရားေတြ ျပန္းလွ်န္းႀကဲ

ခလုတ္တိုက္လဲေတာင္ တက္နင္းမိေတာင္ ေျခခ်မိေနတာ

ကဲ...ဒီကေန အရွံုးမရွိပဲ ထြက္ခြာလိုရရင္ သင္မွားသြားၿပီ။ ။

ေနာက္ဆံုးေပၚယႏၱရားေခတ္ႀကီးထဲ အမွန္တရားကငုပ္ေကာင္

အမွိုက္ကစမိုးထိမီးေလာင္ေနခ်ိန္အမွိုက္ပံုေအာက္ဆံုးမွာ တိတ္တိတ္ေလးရယ္ေနတာ

အမွန္တရားကငုပ္ေကာင္

အမွားကလူၾကားသူၾကား ဟန္ေရးတျပျပနဲ႔

ဟိုေကာင္ကငုပ္ေကာင္ ေပၚခ်င္ေပၚလာတယ္

လံုး၀မေပၚတာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္ ရွိေတာ့ရွိ္ေနတယ္

စိတ္ကူးျဖန္႔က်က္မွုနဲ႔သေကၤတေတြၾကားမွာ

ခြဲျခားထားတဲ့စည္းနဲ႔ ယိမ္းယိုင္လာတဲ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ

ေသခ်ာေပါက္တစ္ျခမ္းကအၿမဲေမွာင္ေနတဲ့ကမာၻႀကီးမွာ

မိန္းမေခ်ာေလးရဲ႕ဆံပင္ရွည္ေတြၾကားမွာ

ခမ္းခမ္းနားနား၀ဲပ်ံေနတဲ့

ၿမိဳ႕ျပရဲ႕အခြံထဲမွာ

ႏို႔စို႔သားငယ္နဲ႔ မိခင္ရဲ႕သားျမတ္ၾကားမွာ

ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းလို႔ေအာ္သံေတြေၾကာင့္လန္႔ႏိုးသြားတဲ့

ေခ်ာကလက္မွိုတက္ယဥ္ေက်းမွုေတြၾကားမွာ

သံလိုက္ဆြဲအားမလို စက္ရဲ႕ေမာင္းႏွင္အားမလို

ပို႔ကုန္သြင္းကုန္ေတြနဲ႔ကုန္ၾကမ္းေတြမလိုတဲ့ခႏၵာအိမ္ထဲမွာ

အမွားေတြဖို႔ထားတဲ့ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ တြန္႔ေခါက္ေတာင္တန္းလို

အေျမွာင္းအခ်ိဳင့္ေတြၾကားမွာ

ပါးစပ္နဲ႔ အစာအိမ္ေတြရဲ႕ၾကားမွာ

ကုန္ေစ်းႏွုန္းနဲ႔ အိမ္ရွင္မေတြရဲ႕ၾကားမွာ

အေမွာင္ခ်ထားတဲ့အခန္းထဲက

ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ၾကားမွာ

အစိတ္သားေလာက္ရွိတဲ့လူ႔ႏွလံုးနဲ႔ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ၾကား

အမွန္တရားကဗလာဆဲလ္တစ္ခုလို

ခဲျခစ္ကံစမ္းမဲလို

ရုပ္ရွင္အကယ္ဒမီဆုလို

နာရီလက္တံလို

ေသြးေပါင္ခ်ိန္တဲ့စက္လို

မ်ိဳးရိုးဗီဇျပင္ထားတဲ့အသီးအရြက္လို

ႏြားပိန္တစ္ေကာင္ရဲ႕နံရိုးလို

ေရစီးေရလာေကာင္းတဲ့ေျမာင္းတစ္ခုလို

အတိတ္ေရးထားတဲ့ထီလက္မွတ္ေဟာင္းလို

ဂမီၻရဆန္တဲ့ယံုၾကည္မွုစနစ္တစ္ခုလို

၀ါဏိဇၨရဲ႕၀ါစဂၤတစ္ပါးလို

ခင္ဗ်ားတို႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာအမွန္တရားကငုပ္ေကာင္။ ။

Mr.Virus ရဲ ႔ ကဗ်ာမ်ားကို ဖတ္ရႈႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္

လက္လက္ထေနတဲ့ ေခတ္ဟာ
မေတာ္တေရာ္ သေရာ္ကေမာ္ အၿပံဳးေတြနဲ႔
ေလေရာ မိုးေရာပါတယ္
ဘ၀ေတြလံုေအာင္ဖုံးတဲ့ၾကား
ဒီကေလးငယ္နံၾကားမွာ မိုးယိုေနတာ တ၀ါး၀ါးပဲ
အ၀က်ယ္သေလာက္ အတြင္းမွာတိမ္လွတယ္
သံသယေတြဒိုးဒိုးေဒါက္ အိုဗာတင္းအေၾကာင္း ဒီကေလးေတြ မၾကားဖူးပါဘူး
ျပာႏွမ္းျခင္းကြင္းျပင္မွာ အနက္ျပန္စရာဟာ စနက္တံ။

လက္တံ စနက္တံ အေတြးအေခၚနဲ႔ ေခတ္စနစ္
လမ္းတ၀က္အေရာက္ လမ္းမေျဖာင့္ႏိုင္ခဲ့ဘူး
ေန႔ရက္နဲ႔ ေန႔တ၀က္ ေန႔က အပ်က္အပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္
လက္လွမ္းၾက ၊ လက္တြန္႕ၾက ၊ လက္တကမ္းမွာ လက္ကလမ္းေပ်ာက္
လက္အေၾကာင္းေျပာျပရရင္ စနက္တံ ဘယ္သူ႔လက္မွာ။

အစ္ကိုေရ ဂ်င္ႏွစ္ပက္
လက္ကသြက္တယ္ ညီ လက္ကသြက္တယ္…
အေတြးက အေတြ႔ကို ဘယက္လို ဆင္ထားတယ္
ဒီကေလးမ …. ထမင္းတစ္ဆုပ္ ေငြတစ္ထုပ္နဲ႔
မိုးလင္းကမိုးခ်ဳပ္တာ ေခတ္ပဲ
လက္အေၾကာင္းကို လက္ကသိ
အစ္ကိုရယ္ လက္သိပ္မကစားပါနဲ႔
လက္သိပ္မေဆာ့ပါနဲ႔
ထမင္ငတ္ေလ လက္လွုပ္ေလပါညီမရယ္။

အျပာေရာင္စည္းခ်က္မွာ ႏွမ္းထြက္မကိုက္ခဲ့
လက္တစ္လံုးျခား ကစားရင္း
ဘံုလံုနဲ႔ငါးပ်ံ အျပတ္ ႏွံ
ေလအေသြ႔ ထမင္းငတ္လို႔ သူရဲေကာင္းတို႔ရယ္ၾကတယ္
ေလအေမႊ႔ သူရဲေကာင္းတို႔ ငိုၾကတယ္
အျပာေရာင္ဟာ အေ၀းကိုေျပးထြက္တာၾကာလွေပါ့ကြယ္။
ခမ္းနားျခင္းဟာ ထမင္းစိေတြကပ္ၿငိေနတဲ့ နန္းေတာ္
ထမင္းစိဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတြက္ အလင္းေရာင္
ေရေငြ႔ဟာ အေျပာင္အပ်က္နဲ႔ ေစ်းတက္ေနတာ
ေစ်းဟာ လမ္းမထက္ေ၀ဆာဆာ
ေဟ့ကေလး..အငိုေတြေလွ်ာ့လိုက္ပါ.
ေဟ့ကေလး..မင္းဟာစနက္တံ
ေဟ့ကေလး…ထမင္းဟာမနက္ျဖန္
ေဟ့ကေလး..မင္းဟာမနက္ျဖန္။ ။

Virus(evirus3@gmail.com)

အရိပ္တစ္ခုဟာ

သူ႔အေရာင္နဲ႔ တို႔ေပၚလႊမ္းထားတယ္

ခဲစျပဳေနတဲ့နံနက္ခင္းရဲ႔ ေနမင္းေၾကာင့္လား

သံပတ္ေပးထားတဲ့အိပ္မက္ေၾကာင့္လား

ဘာမွန္းမသိခဲ့ရတာပါ

ဘာေတြမွန္းမသိခဲ့တာပါ

ကိုယ္နဲ႔ေခါင္းေပါင္းသလို

ခင္ဗ်ားနဲ႔ခင္ဗ်ားရဲ႕အရိပ္ေျမျပင္မွာ

ဘုန္းခနဲပစ္လဲ အေ၀းေျပးလမ္းမေပၚ

မသိရမျမင္ရတဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြျပန္႔က်ဲ

အႏုမာနေျမပံုေပၚတိုး၀င္သြားတာပဲ

အရိပ္တစ္ခုတိုး၀င္သြားတာ

အေမွာင္ထဲမွာခင္ဗ်ားအရိပ္ခင္ဗ်ားျပန္ၾကည္႔

အေမွာင္တစ္ျခမ္းမွာခင္ဗ်ား

အဲဒီတစ္ျခမ္းကဘယ္အလင္းမွ၀င္ခြင့္မရတဲ့အေမွာင္

ေနထိုင္မွုအႏုအရင့္စစ္ေဆးခ်က္အရ ခင္ဗ်ားအရိပ္မွာဘာေရာဂါမွမရွိပါဘူူး

ခင္ဗ်ားမွာေတာ့ေရာဂါဗလပြ

၀င္သက္ထြက္သက္တစ္ခ်က္အလိုက္အရွံဳးအျမတ္

အရိပ္ကခပ္တည္တည္နဲ႔တစ္ဖက္လွည္႔ထြက္သြားတယ္....

ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ားဖတ္ေနခ်ိန္

သူလွည္႔ထြက္သြားၿပီ

အရိပ္။

ေခါင္းကိုက္ေပ်ာက္ေဆးျပားမ်ားနဲ႔ အနမ္းပူပူေႏြးေႏြးက



ေခတ္တစ္ခုကို လွပ္ဟျပေနတယ္



တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း နားလည္ရခက္ေနတဲ့အျပင္အဆင္



လွ်ာခလုတ္တိုက္ဘာသာစကားမ်ားနဲ႔ ပလပ္စတစ္ႏွင့္ျပဳလုပ္ေသာအၿပံဳးေတြက



ေခါင္းကိုက္ခ်င္စရာ



အသားအေရာင္ လွပတဲ့ေပါင္လံုး ေနေရာင္ေအာက္ကအနမ္းမ်ားနဲ႔ ေခတ္က



သဘာ၀က်ေနတာ သဘာ၀ျဖစ္ျဖစ္သြားတာေတြ႔ရတယ္



ရွုေထာင့္၊အယူအဆနဲ႔တဏွာရာဂက



ေခတ္ရဲ႕မီးကုန္ယမ္းကုန္ လွပေနတဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြလိုျဖစ္ျဖစ္သြား



ေနပူလို႔ျဖစ္မယ္



ေနေရာင္ေအာက္မွာမို႕ျဖစ္မယ္



ေပါင္လံုးေလးေတြေတြ႔ေနရရင္စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့ေကာင္ေတြအတြက္ျဖစ္မယ္



တိက်တဲ့တုန္႔ျပန္မွုနဲ႔အေသးစိတ္ဆာေလာင္မွုကို



ေပါင္လံုးလွလွေကာင္မေလးေတြထည္႔မတြက္တာလဲျဖစ္မယ္



သူမတို႔က ေခတ္ရဲ႕ေခါင္းကိုက္ေပ်ာက္ေဆးေလးေတြျဖစ္မယ္



ေခါင္းကိုက္ခ်င္စရာလဲျဖစ္မယ္



အသိဟာအာသီသၾကမ္းေပါက္ေအာက္ကၽြံက်ခ်င္စရာ



ေရဆူေဆးျပားေတြလိုေသြးသားေတြဆူဆူၾကြ



ေပါင္လံုးလွလွ သတိထားေနရတယ္..................................။



ေရႊးျခယ္မွုမရွိပါပဲေခတ္ကေလွ်ာက္သြားတာ



စကားလံုးေတြက ရင့္က်က္မွုမရွိပဲရင့္ကုန္တာ



ျမန္မာအဘိဓန္ေတာင္ဖ်ားယူရတယ္



ဖုတ္ ၊ကင္၊ ေလွာ္ ၊ဂၽြတ္ ၊ဂြမ္း



အထူးအဆန္းslangေတြက ေခါင္းကိုက္ခ်င္စရာ



ေမာင္ရင့္ ကဗ်ာflowက အရမ္းဂၽြတ္တယ္ သားႀကီးဆိုေတာ့



အဓိပၸာယ္ေကာက္ယူမွုနည္းစနစ္မွန္ကန္ခ်က္နည္းေဗဒ ေတာင္သင္ယူရမလို



ဒါဆိုမဟုတ္ဖူး



ခင္ဗ်ာအနည္းဆံုးေတာ့နားလည္မွုေပးသင့္တယ္



နားလည္မွုရဲ႕ျဖစ္ရပ္အက်ိဳးဆက္ကိုနားလည္မွုေပးသင့္တယ္



ခင္ဗ်ာကိုယ္တိုင္ခလုတ္ႏွိပ္တက္လာတဲ့ဒီေခတ္ရဲ႕အျမင့္



အဆင့္တစ္ဆင့္ရဲ႕ ေခတ္ကာလသားသမီးမ်ားဟာ



ေခါင္းကိုက္ခ်င္စရာ.........................................................................။

LPကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာကို ေနာက္ကၾကည္႔တယ္

သူေက်ာရိုးမွာ ၀ါက်ပါမပါ

၀ါက်ကိုစကားလံုးေတြက အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်

ႀကိယာအေသေတြ က်ားကုတ္က်ားခဲဖက္တြယ္

ကဗ်ာက ေသသလားရွင္သလား မသိ

ေမးခြန္းကရွိခဲ့ၿပီ၊ သို႔မဟုတ္ ေရာက္လာလိမ့္မည္၊

ဆက္စပ္မွုဆိုတာ အေရးႀကီးမႀကီး ေျဖဆိုရန္

မဟုတ္ေသးဘူးဆိုရင္ အသစ္တစ္ပုဒ္ ထပ္ေရးရန္

အေတြးသစ္ရဲ႕ဆင္ေျခေလွ်ာကို အထပ္ထပ္စိတ္ပိုင္း

ေနာက္မွာ ကတၱားပုဒ္တစ္ခုကပ္ပါလာတာ ျမင္ၾကလား

တခါတခါ ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ ကို အလကၤာလုပ္ရြတ္ဆို

ေနထြက္တဲ့အခါ ကဗ်ာေတြအိပ္ကုန္ၾကလား နဲနဲေလ့လာသင့္တယ္

တခ်ိန္လံုး....စာသားထည္႔သြင္းမွု အံလြဲေနေသာ ကဗ်ာကို ဖယ္ထားခဲ့

ဖတ္ဖူးတဲ့အေတြးကို ဓါတုေဗဒဆိုးေဆးနဲ႔ဆိုးထားတဲ့စာသားကို ေရွာင္က်ဥ္

အဂတိအလကၤာေတြ ထိရွမွုအပိုင္းကို

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ဆံျပစ္ၾကရင္ေကာင္းမယ္

“အရမ္းခံစားရလြန္းလို႔”ဆိုတာကို ဘာသာစကားမွာေရွာင္

အစဥ္အလာအားျဖင့္ ေရွာင္

ကဗ်ာရဲ႕ေမးရိုးျပဳတ္က်တာကို ၾကည္႔မယ္

အဓိပၸါယ္ေဟာင္းနဲ႔ စကားလံုးသစ္ေတြပလူပ်ံ

အရွိတရားကို တစ္မ်ိဳးစီယူသံုးထားတဲ့

ေရွ႔ေနာက္ညီမွုဓမၼနဲ႔ အေနအထားကိုေနသားတက်ေရးဖြဲ႔မွု

ယုတၱိေဘာင္ထဲမွာ သိမွုကို ယုတၱိနဲ႔ျပန္ပတ္

သံသရာလည္မွုကိုmirrorေရးဖြဲ႕နည္းစနစ္နဲ႔ပမာျပၾကည္႔

ကဗ်ာကစဥ္းစားဟန္နဲ႔ ခတၱမွ်ၿငိမ္သက္လို႔

ကဗ်ာဆိုတာ ေဖာက္ထြင္းၿပီသားဂိုေဒါင္ႀကီးနဲ႔မတူရေအာင္

အစၨ်တ္ ၊ အစၨ်တၱ ၊ သုခ ၊ ဒႆန ၊ ေ၀ဒနာေတြ သိုေလွာင္ျပစ္ၾက

ပုဒ္တစ္လံုးဖတ္ၿပီး တစ္ေၾကာင္းမွနားမလည္ေအာင္ျဖစ္ေနရင္

အဲဒီကဗ်ာကိုေနာက္တစ္ခါဖတ္ရန္

ေဇယ်ာလင္းကေတာ့

“ပုဒ္တစ္လံုးဖတ္ၿပီးတစ္ေၾကာင္းမွနားမလည္ေအာင္ျဖစ္ေနရင္၊ နားမလည္တာကို(သုညမွတ္)လို႔ကၽြန္ေတာ္ေခၚပါတယ္တဲ့” သတိ....ကဗ်ာထဲမွာဖမ္းဖို႔ေမ့သြားေသာေဘာလံုးမ်ားမပါေစရ။

စာသားေတြထစ္ေနတယ္

ခံစားလို႔မေကာင္းဘူး

လမ္းႀကိတ္စက္ဟာ ေခတ္အတြက္ လိုေနတယ္

ကိုယ့္ၿပံဳးျပလို႔ ျပန္ၿပံဳးျပေနရသလို

အဖြင့္အပိတ္ဟာေရွ႔ေနာက္မညီဘူး

တကယ္ရယ္ရတဲ့ဟာသ ကိုသာဖတ္ခ်င္တာပါ

ဟက္ဟက္ပက္ပက္မရွိတဲ့ လုပ္ဇာတ္ဟာ

က်ဳပ္ေန႔တိုင္းလာလာသတ္ေနတဲ့ တရား လို

ေခတ္ႀကီးဟာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းၿပံဳးရခဲတယ္။



အိုဇုန္းလႊာပါးတာနဲ႔ ညညေခြးေတြမိုးေပၚ ေမာ့ေမာ့အူတာ

ဘာမွမဆိုင္ဘူး သိေပမယ့္

က်ဳပ္ကေတာ့ အိုဇုန္းကိုလြမ္းေနတယ္ ၊

က်ဳပ္နဲ႔ သူ သိပ္ခင္တာေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္

မ်က္မွန္းတန္းမိေနက်

ပါးပါးေလးပဲ ပါးပါးေလးမွ တကယ့္ပါးပါးေလး

ကၽြန္ေတာ္သူ႔အတြက္စိုးရိမ္မိတယ္။



ေသေရာေၾကေရာ

ကိုယ့္ခါးဆစ္ရိုးျဖဳတ္ တံပိုးခရာလုပ္ၿပီး

ကိုယ့္အရိုးကိုယ္ျပန္တြန္ေနရသလို

ကိုယ့္ေသြးကိုယ္ ျပန္ အရသာ ခံ ခံစား ေနၾက

ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြ ေခတ္သစ္လမ္းႀကိတ္စက္ေတြေအာက္ကလြတ္ဖို႔

ေသြးထြက္ေအာင္းအားစိုက္ေနၾက

ငတ္ျခင္းဟာ ဘီးလံုးႀကီးေတြလိမ့္ေနသလို

ကိုယ့္ကိုေျပးေျပးေဆာင့္ေနတာ ႏိုင္း (9) ေလာက္ ရွိတယ္။



ရိုးရာေတးနဲ႔ ေန၀င္ခ်ိန္အရသာေတြ

ေန၀င္၀င္သြား

ယဥ္ယဥ္ေလးပါပဲ

သူကယဥ္ယဥ္ေလးပဲ

ေခတ္သစ္လမ္းႀကိတ္စက္ေတြညာညွိတာလား ေခ်မႊေနတာလား

ခုတေလာ ေခတ္ဟာတိုနံ႔နံ႔ ၊ မပီမသ ၊ ေရာင္စံုဆံပင္ေတြၾကား

မူးမူးနဲ႔ရိုးရာေတးေတြမပီေတာ့ဘူး။



ရနံ႔မပီသတဲ့

လက္တစ္လံုးျခားအၿပံဳးေတြေအာက္

ကိုယ္က်င့္တရာအဖံုးေလး လွဳပ္လွဳပ္ လွဳပ္လွဳပ္

အရမ္းပဲ၀မ္းနည္းမိတယ္

အရမ္းပဲခံစားရတယ္

အသက္ရွဴတဲ့ေလသန္႔ဖို႔လူသားအားလံုးတာ၀န္ရွိတယ္

လက္နက္ဆြဲကိုင္ရမလား

လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္ ရဲရင့္ျပရမလား

ၿပံဳးျပလိုက္တယ္

စံပယ္ရနံ႔ေတြသင္းဖို႔…။



ကိုယ္နဲ႔စိတ္ေတြေလမွာ၀ဲတယ္

အရာရာကိုျငင္းဆန္းျခင္းမျပဳပဲ

အဆင္သင့္ေဖါက္ေသာက္လိုက္ၾက၊ေဖါက္စားလိုက္ၾက

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ ေခတ္ရဲ႕ ထုတ္ကုန္

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ ကေျပာင္းကျပန္

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုလို ျမဴစြယ္ေနတဲ့ က်င္းေပါက္

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ နာလိုခံခက္ေတြပဲဖန္တီးေနတဲ့ ခလုတ္တစ္ခု

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ လူသိရွုင္ၾကား message တစ္ခု

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ ရိုးရာေတြေသေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ အထိတ္တလန္႔

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ အနာဂတ္ျဖတ္လမ္း

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ အနာဂတ္ဖ်က္လမ္း

အဆင္သင့္ျခင္းဟာ စိတ္ဓါတ္ကိုပ်က္ျပားေစႏိုင္ပါသလား။



နံနက္တိုင္း စိတ္လိုလက္ရ

နဂါးေခါင္းဘယ္ဘက္ လွည္႔သလဲ မသိ

ပဲျပဳတ္ေတာင္းကေတာ့ အရပ္တကာလွည္႔တယ္

ေျခခင္းလက္ခင္းသာသာမွာ

ကုန္းဆင္းမွာ ေခၽြးထြက္ေနတဲ့ဆိုက္ကား

လက္လွုပ္တိုင္းပါးစပ္ကလွဳပ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေပါက္ေန

လက္လွဳပ္တိုင္း ပါးစပ္လွဳပ္ပါရေစ

ငါ့၀မ္းကတၾကဳတ္ၾကဳတ္

ငါ့အူဟာအလွ်ားအနံမသိေလာက္ေအာင္

ပါးစပ္လွဳပ္ခြင့္ျပဳၾကပါ။



အၿမဲတက္ၾကြေနသည္ စာတန္းပါ လူသားတစ္ဦးထံမွ



အၿပံဳးတုအခ်ိဳ႕ ဖမ္းဆီးရမိ------

ဒီဇိုင္းအျပည္႔အစံုမွာ အသက္ပါမလာသျဖင့္

အၿပံဳးမ်ားအားလံုးမွာ အဆစ္မ်ားျပဳတ္ထြက္

ထပ္မံစစ္ေဆးရာ ထိုအၿပံဳမ်ားအားလံုးမွာ

အဆိပ္သင့္ေစႏိုင္ေၾကာင္း သတင္းရရွိပါသည္။



ၾကားညွပ္/ညပ္

လက္ေျပာင္းလက္လႊဲမ်ားနဲ႔

အုပ္စုဖြဲ႔ျခင္းခံလိုက္ရတဲ့ လူစုလူေ၀းၾကားမွာ

ေလေကာင္းေလသန္႔

စကားေကာင္းစကားသန္႔

အေတြးေကာင္းအေတြးသန္႔

အက်င့္ေကာင္းအက်င့္သန္႔

တို႔ဟာ ေဖေဖၚ၀ါရီလို တသမတ္တည္းမရွိဘူး

ကိုယ္တည္ေဆာက္လို႔ရတဲ့ ကိုယ့္ဒဏ္ရာဟာ

လူတိုင္းအတြက္အနက္ဆံုး

ဒီထဲမွာ…ဘယ္သူအသံအက်ယ္ဆံုးလဲ။



အတက္အက်မရွိတဲ့ေလသံနဲ႔

ေဟာစာတမ္းေတြဘာေတြထုတ္ေနသလို

မၾကားတၾကားဆဲေရးသံ

….ေခတ္ဆိုးႀကီး

ဒါေျမြတြန္သံဆို…ေရေျမြေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူး

ရင္ေခါင္းသံနဲ႔ အသံတိုတစ္ခ်က္ အသံရွည္တစ္ခ်က္

ဘီယာဘူးပိန္ပိန္ေလးကန္လို႔ထြက္တဲ့အသံမ်ိဳး

တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ခၽြဲကိုခပ္ထုတ္လိုက္္ေသးတယ္ ဟက္ကနဲ႔

…..ေခတ္ဆိုးႀကီး

…..ေခတ္ဆိုးႀကီး

…..ေခတ္ဆိုးႀကီး။



အခိုးအေငြ႔နဲ႔ ေန႔အေသေတြၾကား

ၿမိဳ႕ျပဟာတလြဲဆံပင္ေကာင္းျဖစ္ေနတယ္

ဆုေတာင္းမွားခဲ့ရတဲ့လမ္းေတြဟာက်ိဳးပ်က္

လူလူသူသူမသိတဲ့ လူမွဳေရးစံလြဲမွဳေတြေၾကာင့္

မိုးမ်ားရာ ေရမပါခဲ့ဘူး

ေခတ္ေပၚေတးတစ္ပုဒ္ရဲ႕အေရးပါမွဳကိုသိၾကရဲ႕လား

ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းရြတ္ဆိုမွဳဟာ

အခ်ိန္ကိုက္အံလြဲမွဳေတြလို ေလွာင္ေျပာင္ေနၾကတယ္

ဒီး…ဒို..ဒီး…/ ဒီး…ဒို…ဒီး။



မိုးရာသီရဲ႕ေနာက္ဆံုးခရီးစဥ္ေတြမွာ

တေျဖးေျဖးေရကေျခာက္ေသြ႔သြားတယ္

တကယ့္ကိုႀကီးက်ယ္တဲ့ကမာၻပဲ

ဒါဟာအဆံုးသတ္ပါ…….။ ။



Virus(evirus3@gmail.com)